Türkiye’de sadece geleneksel yapıdaki şirketler değil, genel olarak şirketlerin ve patronların bir çoğu gerek sosyolojik bir algıyla  gerekse ve bilhassa Türkiye’deki ekonomik dengelerin kayganlığı ve krizlerin sıklıkla yaşanması sebebiyle erkek CEO veya Genel Müdürle daha güvende hissediyorlar.

Öte yandan Avrupa’ya kıyasla, Türkiye’nin post-modern muhafazakar is dünyasında kadın yöneticiler için daha fazla pozitif ayrımcılık yapıldığını gözlüyoruz. Bilhassa eğitim, sağlık, çocuk bakımı, kozmetik ve ev dekorasyonu gibi sektörlerde özellikle kadın yöneticilerin tercih edilmesi de aslında kadının görsel, anne ve ev-aile odaklı imajını pekiştirmeye devam etmekte.

Bununla birlikte, kadın yöneticilerin empatik ve adaletli olabilme çabaları ve çoğunlukla erkek yöneticilerden daha duygusal olmaları da, halen şirketlerinde totaliter yönetim tarzıyla daha güvenli ve verimli olacaklarına inanan patronlar için korkutucu bir etken. Ancak aile sirketlerinde kadin ispatlanmis basarilariyla ailedeki erkeklerden daha ön plana çıkmışsa tepe yönetimde aktif olabiliyor. Türkiye’deki bir çok aile şirketinde basarili ve sektöründe rol-model olmuş üst düzey kadın yönetici bulunmakta.

Kadın yöneticilerin iletişim ve ilişki yönetimindeki becerilerinin kuvvetli olması, erkek yöneticilerin ise genelde daha analitik ve rasyonel algılanmaları da kadınların tercih edildiği pozisyon ve sektörlerin ortak özelliklerini ortaya koyuyor.

Kadın yönetici mükemmeliyetçi tutumu ile detaylara ve süreçlere önem veriyor ve böylece organizasyonun ve operasyonun gelişimine buyuk katkıda bulunuyor. Erkek yönetici ise organizasyondan aldığı güçle, rasyonel ve hedef odaklı tarzını pekiştirip, sürekli olarak hızlı ve cesur kararlar alması gereken tepe yönetimindeki başarılarına devam ediyor… Basarili bir çok şirkette bu mükemmel harmoninin var olduğunu görebilirsiniz.

Türkiye’de ki üst düzey kadın yöneticiler sadece iş dünyasındaki başarılarıyla değil, -erkek yöneticilere kıyasla daha fazla- özel hayatlarındaki örnek anne, ideal es ve sosyal hayatlarındaki aktif kişilikleriyle de değerlendiriliyorlar. Post-modern muhafazakar olarak tanımladığım iş dünyamızda örneğin, başarılı fakat hiç evlenmemiş bir üst düzey kadın yöneticiye kıyasla ayni oranda başarılı ve aile ve cemiyet hayatıyla da toplumda rol-model olmuş kadın yöneticiler daha çok takdir ediliyorlar. Dolayısı ile Türkiye’de kadın yöneticilerin erkek yöneticilere nazaran bir de böyle bir değerlendirilme kriteri daha var.